สำหรับม้ง มีข้อสันนิษฐานกันว่าม้งอพยพมาจากที่ราบสูงธิเบตไซบีเรีย และมองโกเลีย
เข้าสู่ประเทศ จีน และตั้งหลักแหล่งอยู่แถบลุ่มแม่น้ำเหลือง (แม่น้ำฮวงโห) เมื่อ
ราว 3,000 ปีมาแล้วซึ่งชาว เขาเผ่าม้งจะตั้งถิ่นฐานอยู่ในมณฑลไกวเจา ฮุน
หนำ กวางสี และมณฑลยูนานม้งอาศัยอยู่ใน ประเทศจีนมาหลายศตรรษ จน
กระทั่ง ประมาณคริสตศตวรรษที่ 17 ราชวงค์แมนจู (เหม็ง) มีอำนาจในประเทศ
จีน

กษัตริย์จีนในราชวงค์เหม็งได้เปลี่ยนนโยบายเป็นการปราบปรามเพราะเห็นว่าม้งที่เป็น
ผู้ชาย ส่วนใหญ่แล้วรูปร่างหน้าตาคล้ายกับคนรัสเซียทำให้คนจีนคิดว่าม้งเป็นคนรัสเซีย
จึงเป็นเหตุ ให้มีการปราบปรามม้งเกิดขึ้น โดยให้ชาวม้งยอมจำนนและยอมรับ วัฒนธรรมของจีนและอีก ประการหนึ่งคือเห็นว่าม้งเป็นพวกอนารยชนแห่งขุนเขา
(คนป่าเถื่อน)จึงไดมีการต่อสู้กัน อย่างรุนแรงในหลายแห่งเช่นในเมืองพังหยุน
ในปีพ.ศ.2009และการต่อสู้ ในมณฑลไกวเจา ในระหว่าง พ.ศ. 2276 - 2278 และการต่อสู้ในมณฑลเสฉวนในระหว่างพ.ศ.2306- 2318ในที่สุดชาวม้งประสบ
กับความพ่ายแพสูญเสียพลรบและประชากรเป็นจำนวนมากในที่สุดม้งก็เริ่มอพยพถอยร่นสู่
ทางใต้ และกระจายเป็นกลุ่มย่อยๆกลับขึ้นอยู่บน ที่สูงป่าเขาในแคว้นสิบสอง จุไทย สิบสองปันนา และอีก กลุ่มได้อพยพไปตามทิศตะวันออกเฉียงเหนือของราชอาณาจักร ลาวบริเวณทุ่งไหหินเดียนเบียนฟู โดยมีหัวหน้าม้งคนหนึ่ง คือนายพลวังปอ ได้ราบรวมม้ง และอพยพเข้าสู่ประเทศไทยเมื่อประมาณ พ.ศ. 2400เศษ เป็นต้นมา